Non importa o que nos deparen os camiños do alen; o único que importa é... volver. O autor fantasía, coma Holbein, con esqueletos que dalgún xeito advirten e caricaturizan o propio ser humano. En clave ás veces de humor negro, drama ou mera reflexión filosófica, os mortos de Cráneo son protagonistas de momentos que rozan o extravagante, deixando patente que a humanidade arrastra desde tempos inmemoriais a súa ridiculez ata a propia morte. Este volume exhuma catorce das moitas historias feitas polo autor dentro desta temática, recompiladas por Demo Editorial nun intento surrealista de inmortalizar os seus mortos e de lanzar unha mensaxe en sintonía co "carpe diem".